СКАНДЫНАЎСКАЯ ПЕСНЯ
#песни@folk_viking_metal
Песня на стихи классика белорусской литературы Максима Богдановича (1891-1940). Сюжет тоже вполне классический: Ингеборг и Оскар любили друг друга, но потом Оскар уехал воевать в далекие края, получил ложное известие о смерти возлюбленной, бросился в бой, чтоб забыть ее, погиб, а Ингеборг-то, оказывается, была жива, но, узнав о смерти возлюбленного, бросилась в море
Была Інгеборг, як сасонка, страйна,
- Так вецер суворы пяе -
I горкую долю спаткала яна.
- Шкада нам, шкада нам яе.
He слухала маткі, не чула айца,
- Так вецер суворы пяе -
Кахала Аскара, марскога байца,
- Шкада нам, шкада нам яе.
Ў чужую паехаў Аскар старану,
- Так вецер суворы пяе -
Надоўга нявесту пакінуў адну.
- Шкада нам, шкада нам яе.
Шмат дзён праняслося, шмат доўгіх начэй,
- Так вецер суворы пяе -
Шмат слёз пралілося з дзявоцкіх вачэй.
- Шкада нам, шкада нам яе.
I весткі праз рок да Аскара дайшлі:
- Так вецер суворы пяе -
Спіць моцна твая Інгеборг у зямлі.
- Шкада нам, шкада нам яе.
I цяжка Аскару зрабілася жыць,
- Так вецер суворы пяе -
Ён кінуўся ў бой, каб дзяўчыну забыць.
- Шкада нам, шкада нам яе.
I вось напаткаў ён смяротны удар,
- Так вецер суворы пяе -
I умёр праз нявесту адважны Аскар.
- Шкада нам, шкада нам яе.
Таміцца па ім Інгеборг без канца,
- Так вецер суворы пяе -
Няма ўсё Аскара, марскога банца.
- Шкада нам, шкада нам яе.
Над морам навісла скала, як сцяна,
- Так вецер суворы пяе -
Штодня Інгеборг там чакае адна.
- Шкада нам, шкада нам яе.
І бачыць нарэшце: з далёкіх зямель
- Так вецер суворы пяе -
Ўвесь чорны Аскараў плыве карабель...
- Шкада нам, шкада нам яе.
I кінулась, скрыкнуўшы, ў мора яна
- Так вецер суворы пяе -
I ўжо не паднялася з цёмнага дна.
- Шкада нам, шкада нам яе.
